اینم یه راهشه دیگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

زنی جوان به همراه همسرش در بازار راه می رفت. شیوانا را دید که گوشه ای نشسته است. نزد او رفت و همسرش را معرفی  کردو گفت: همسرم با من خیلی مهربان است،خصوصیات خیلی خوبی دارد، اسباب آسایش مرا در حد توانش فراهم میکند،اما نسبت به من خیلی سخت گیر است وحتی اجازه نمی دهد برای خرید، تنهایی به بازار بیایم و یا نزد خانواده ام بروم.

خیلی ساده من درتمام روز در چاردیواری خانه زندانی هستم تا او از راه برسد تا مانند زندانبانی مهربان مرا با خود به بیرون بیاورد و یا نزد فامیل ببرد. این درحالی است که قبل از ازدواج با او من بدون هیچ مشکلی کارهای شخصیم را آزادانه انجام میدادم و از همه مهم تر این سخت گیری در مورد خواهران خودش وجود ندارد!!

شیوانا به سمت مرد برگشت و به خنده گفت:نظر تو چیست؟؟؟

مرد جوان گفت: همسرم را خیلی دوست دارم و نمی خواهم از دستش دهم.

او دختری پاک اما خام وبی تجربه است و می ترسم بدون حضور من درجامعه آسیب ببیند، برای همین اصرار دارم هر جا میروم کنارش باشم تا نکند صدمه ای ببیند و دچار ناراحتی شود.

شیوانا سرش را تکان داد

و گفت: اما تو با این سخت گیری دلسوزانه و محبت آمیزت او را بی دست و پا می سازی و باعث میشوی نتواند مانند آدمهای عادی روش های دفاع از خودش را در مقابل خطرهای معمولی  یاد بگیرد،

به همین  خاطر به تدریج ترسی بی معنا و گنگ در وجودش رخنه میکند و اعتماد بنفسش را کم کم از دست میدهد و هر روز به تو وابسته تر می شود. شاید الان تو از این وابسته بودنش احساس خوبی داشته باشی، اما چند سال بعد که صاحب بچه شوید و به خاطر مشغله های کاری، مجبوری او را آزاد تر کنی خواهی دید که نسبت به هم سن وسال هایش بی دست و پاتر و در مقابل حوادث غیر قابل پیش بینی آینده زندگی ناتوان تر از بقیه عمل خواهد کرد.

بهتر است همانند خانواده خودت به او در حد متعارف و معقول آزادی عمل بدهی و از فاصله دورتری مواظبش باشی تا او بتواند اقتدار درونی لازم برای زندگی در شرایط  تنهایی و بحرانی را پیدا کند.

اگر همیشه سعی کنی کار دست و پاهای اور ا خودت انجام دهی در آینده ای نه چندان دور خواهی دید که او در استفاده از دست و پاهای خود در حد یک انسان معمولی هم عاجز و ناتوان است

و این عجز و ناتوانی به بچه های تو هم منتقل خواهد شد،

مسلما این چیزی نیست که تو دوست داری محبوبت گرفتار آن شود.